۱- مصرف نمک را کاهش دهید. 

سدیم یا نمک در واقع دلیل اصلی جذب آب میان‌بافتی است. غذاهای زیادی در رژیم غذایی شما هست که شاید مقدار بسیار بالایی از سدیم را در خود داشته باشد به طور مثال چیپس یا غذاهای منجمد آماده و البته غذاهای کنسروی.  در این موارد سعی کنید در غذاهایی که خودتان می‌پزید به جای استفاده از نمک از ادویه‌جات استفاده کنید. دقت کنید که غذاهای رستوران‌ها بیش از حد لازم نمک دارند. 

۲- از مواد غذایی حاوی پتاسیم بیشتر استفاده کنید. 

پتاسیم می‌تواند در جذب و کاهش میزان سدیم در بدن شما بسیار مفید باشد. سعی کنید از این به بعد در رژیم غذایی خود مقداری قابل توجهی موز، انجیر، طالبی، زردآلو، آب نارگیل،  پرتقال، چغندر، سیب زمینی شیرین و کشمش به همراه سایر مواد غذایی وجود داشته باشد.

۳- نسبت فیبر در مواد غذایی مصرفی خود را افزایش دهید.

متخصصین تغذیه پیشنهاد می‌کنند روزانه بین ۲۵ تا ۳۵ گرم فیبر در مواد خوراکی روزانه خود داشته باشید هرچند که معمولا افراد بزرگسال تا ۵۰ گرم نیز نیاز به مصرف روزانه فیبر دارند.   فیبر به عملکرد سیستم گوارش کمک کرده و باعث دفع مواد جامد و مایع و ضایعات کلی بدن می‌شود. دانستنی‌ است که میوه‌جات و سبزیحات از منابع اساسی فیبر هستند. همچنین می‌توانید از نان‌های سبوس‌دار استفاده کنید.  دقت کنید که مواد غذایی فیبردار را به تدریج وارد برنامه غذایی خود کنید چراکه  ممکن است بدن شما نیاز به زمان برای تطبیق داشته باشد.

۴- سعی کنید از موادی که کومارین دارند استفاده کنید. 

برخی منابع معتقدند که استفاده از منابعی که دارای مقدار قابل توجهی کومارین هستند نیز به دفع آبهای میان‌بافتی کمک می‌کند. البته دقت کنید که وعده‌های استفاده از این ماده باید به مقدار کم و البته سالم باشد. به طور مثال یک وعده چای بابونه در طی روز و همچنین استفاده مداوم از کرفس یا جعفری نیز می‌تواند مقدار لازم برای دفع آب میان‌بافتی را توسط کومارین تامین کند. کومارین (به انگلیسی: Coumarin) یک ترکیب شیمیایی  از محصولات متابولیسم ثانویه رایج در شیره واکوئلی است. کومارین ترکیبی از خانواده مواد فنلی رایج در گیاهان است.

۵- روزانه ۸ تا ۱۰ لیوان آب بنوشید. 

البته درک این قضیه که خوردن آب می‌تواند به دفع آب میان بافتی کمک کند کمی مشکل به نظر می‌رسد اما دقت کنید که نوشیدن آب به قدر کافی با تنظیم سوخت و ساز بدن و نیز بهبود عملکرد کرد سیستم هورمونی بدن می‌تواند تاثیر بسیار موثری به دفع آب میان‌بافتی بگذارد. اطمینان حاصل کنید که روزانه ۱.۹ لیتر آب می‌نوشید. هیدروژنه خوب در بدن شما می‌تواند به دفع ضایعات نیز کمک کند.

دقت کنید اگر شما مشکل کلیوی یا قلبی دارید باید از پزشک خود سوال بپرسید که نوشیدن چه میزان آب در طی روز برای شما مناسب است. همچنین اگر مایل هستید که کمی نوشیدنی با مزه متفاوت میل کنید می‌توانید خیار حلقه شده یا لیمو برش داده شده را به آن اضافه کنید. یادتان باشد که از نوشیدنی‌های شیرین استفاده نکنید چرا که کلیه به تفکیک و هضم شکر می‌پردازد و این از میزان هیدروژنه و دفع آب می‌کاهد.

۶- وعده‌های بزرگ استفاده از کافئین مانند قهوه و چای سیاه غلیظ را از برنامه غذایی خود حذف کنید. 

پیشاب‌زا، ادرارآور یا دیورتیک (به انگلیسی: Diuretic) داروهایی هستند که با اثر بر روی کلیه موجب افزایش جریان ادرار می‌شوند. مدر یا ادرار آور یا دارویی را گویند که موجب افزایش حجم ادرار انسان شود . از جمله مدرها می توان میوه‌های حاوی آب فراوان مانند هندوانه، گیاهان دارویی مانند بابونه، ریشه شیرین بیان، سنبل خطائی و داروهای مدر یا دیورتیکها مانند فورزماید را برشمرد. اگرچه مقدار زیادی از این ماده در قهوه و چای سیاه موجود است اما باید به مقدار کم در باز‌ه‌های زمانی طولانی استفاده شود و دوز‌های بالای آن برای جلوگیری از احتباس آب مناسب نیست. در نهایت آنکه می‌توانید از آب آلبالو و کلم نیز برای گنجاندن این ماده در برنامه غذایی خود استفاده کنید.

۷- افزایش ویتامین آ و ث در برنامه غذایی! 

این دو ویتامین به تنظیم میزان مایعات در رگ‌های خونی شما کمک می‌کنند و میزان احتباس آب را به حداقل می‌رسانند. مکمل‌های ویتامین آ و ث در این مورد می‌توانند مفید باشند.

- کلم قرمز، کلم، انبه، فلفل تند، فلفل قرمز، گل کلم، کیوی، توت فرنگی، بروکلی، اناناس منابع خوبی برای دریافت ویتامین ث هستند. 

- سیب زمینی شیرین، هویج، کلم، چغندر، خردل سبز نیز از منابع بسیار خوب برای دریافت ویتامین آ هستند.

۸- در طی روز فعال باشید. 

پیاده روی روزانه و نیز ورزش روزانه حداقل ۲۰ دقیقه در طی روز می‌تواند بسیار مفید باشد. احتباس آب در پاهای افراد غیر فعال و مسن بسیار شایع است چراکه وقتی شما فعالیت نداشته باشید و در طی روز تنها یکجا نشسته باشید بافت‌های پا شروع به احتباس آب می‌کنند. همچنین سعی کنید در طی اوقات فراغت برای کاهش ریسک چاقی مزمن از تفریحاتی بهره ببرید که همراه با فعالیتی حتی اندک، باشند و نیز  با بالا بردن استقامت جسمانی خود به سلامتیتان اهمیت دهید.