علی رغم اینکه تغییرات رشدشناسی در شکل جمجمه و اندازه در تمام مهره داران نارس دیده می‌شود اما انواع گونه‌های بالغ از کمترین تغییرات و در واقع یک سویگی برخوردارند. موش‌های پوزه دار با دندان‌های قرمز رنگ در این میان نمونه‌های نادری محسوب می گردند چرا که قالب، قسمت‌های عمده و حجم جمجمه، مغز و چندین ارگان اصلی در این گونه جانوری نشان دهنده  تغییرات دوسویه زیستی قابل توجهی می باشند. در ادامه تغییرات حجمی 16 درصدی با ویژگی‌های مشابه و استاندارد در کاسه سر راسو‌های کوچک اندام نر و رشد و توسعه 8 درصدی جمجمه در آنها توضیح داده خواهد شد. بعلاوه در راسو‌های نابالغ و جوان اضافه جهشی را به همراه افت حجمی مشاهده می کنید که این ویژگی تا پایان اولین دوره زمستانی آنها دیده می‌شود. رشد و توسعه مجدد در دومین دوره تابستانی تنها در راسو‌های نر مشاهده می‌شود. با استفاده از دستگاه‌های سی تی اسکن با قدرت وضوح بالای تصویر در می‌یابیم که کدام یک از بخش‌های جمجمه تحت تاثیر افت حجمی و رشد دوباره در هر دو گونه قرار گرفته است. این عمل حاکی از وجود محرک‌های تکاملی در این گونه‌هاست، در اینگونه پستانداران با سوخت و ساز بالا علیرغم اینکه افت حجمی امکان بقای آنها با توجه به کمبود منابع در فصول مختلف سال را فراهم می‌کند اما احتمال دارد که افزایش حجمی به شدت تحت تاثیر انرژی و زمان صرف شده در تولید مثل و یافتن قلمرو زندگی قرار گیرد که کاملاً بر عهده نوع نر این گونه می‌باشد. داده‌های موجود شواهدی را فراهم می‌کنند که نشان دهنده تکامل همگرایی جمجمه و در نتیجه افت حجمی مغز و افزایش دوباره آن می باشند. این داده‌ها حاوی نتایج مهمی می باشند که به درک نحوه سازگاری و تطبیق پستانداران نسبت به تغییرات محیطی منجر می گردد. بعلاوه برای انجام تحقیقات کاربردی در زمینه تغییرات مربوط به ساختار استخوان، اندازه مغز و دیگر ارگان‌های تحت تاثیر می توان از داده‌های فوق الذکر استفاده نمود.